เกลือ และ น้ำ สุนทรพจน์ของ“เจอรี่ ซักเกอร์” ผู้กำกับภาพยนตร์ชื่อดัง เจ้าของผลงาน “Ghost”

'เกลือ' และ 'น้ำ'
 
สุนทรพจน์ของ"เจอรี่ ซักเกอร์" ผู้กำกับภาพยนตร์ชื่อดัง เจ้าของผลงาน "Ghost"
"ซักเกอร์" กล่าวสุนทรพจน์ที่มหาวิทยาลัยวิสคอนซิน-เมดิสัน ที่เขาเรียนจบมา
เขาบอกว่าคงไม่มีอาจารย์คนไหนจะเชื่อว่าวันหนึ่งเขาได้รับเชิญมากล่าวสุนทรพจน์ในวันรับปริญญาของมหาวิทยาลัย
เพราะไมมีใครคิดว่าเขาจะประสบผลสำเร็จในชีวิต
"ผมรู้สึกขอบคุณโชคชะตาที่ผมไม่เคยเสียเวลาไปกับความพยายามที่จะเป็นสิ่งที่คนอื่นมองว่าผมควรจะเป็น"

"ซักเกอร์" มีกฎแห่งความสำเร็จ 5 ข้อมาแนะนำ
"กฎที่คุณจะลืมอย่างรวดเร็ว แต่ในอีกหลายปีให้หลัง คุณจะเตะตัวเองที่ไม่ทำตาม"

กฎข้อที่หนึ่ง อย่าคิดถึงอนาคตของคุณ
           "ซักเกอร์" นั้นทำงานในวงการบันเทิงที่ทุกคนรอ "The next big thing" ที่ยังมาไม่ถึง
           "ไม่ว่าความฝันคุณจะเป็นจริงหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่อย่าเสียเวลาไปกับการนอนหลับ จงออกไปตามหาความฝัน"

กฎข้อสอง อย่าทำอะไรก็ตามที่อีก 30 ปีต่อไปคุณจะมองกลับมาแล้วพูดว่า
           "โอ้ พระเจ้า ฉันทำแบบนี้ลงไปได้อย่างไร"
            "ซักเกอร์" บอกว่าเขาจบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้โดยปราศจากทักษะใด ๆ ที่จะหางานได้
           แต่เขาเลือกทำงานที่เขารัก
           "ถ้าคุณมีความฝัน นี่คือ เวลาที่จะไล่ตามมัน"

กฎข้อสาม "ซักเกอร์" เรียกมันว่า "กฎของคุณยายซูบัตสกี"
           คุณยายซูบัตสกี เป็นเพื่อนบ้านของ "ซักเกอร์"
           วันหนึ่ง ไฟไหม้บ้านของเขา ขณะที่นักดับเพลิงกำลังลากสายยาง
           และเริ่มต่อบันไดเหล็กเพื่อที่จะพาดมันที่ผนังตามขั้นตอนที่ฝึกมา
           คุณยายซูบัตสกี ที่กำลังซักผ้าอยู่ที่ระเบียงบ้าน
           มองเห็นนักดับเพลิงกำลังพะวงกับการต่อบันไดเหล็ก
           เธอรีบตะโกนบอกนักดับเพลิงว่า "ลืมบันไดซะแล้วเอาสายยางฉีดน้ำใส่ไฟเลย"
           นักดับเพลิงลังเลนิดนึงก่อนที่จะทำตาม
           เพียงแค่ 40 วินาที เขาก็สามารถดับไฟที่ไหม้หลังคาบ้านลงได้
           จากเหตุการณ์นี้ "ซักเกอร์" บอกว่ามันได้สอนเขา 2 เรื่อง
           เรื่องแรก อย่าคิดว่าทุกคนรู้วิธีทำงานเพียงเพราะเป็นงานของเขา
           เรื่องที่สอง อย่ายอมถูกข่มขวัญด้วยมืออาชีพในเครื่องแบบของเขา
           ดังนั้นเมื่อ "ซักเกอร์" เข้าสู่วงการภาพยนตร์ที่เขาไม่รู้จักใครเลย
           เขาจึงทำแบบเดียวกับ "คุณยายซูบัตสกี"
           "ผมนั่งบนระเบียบดูคนอื่นทำงาน แล้วพูดว่า ผมมีไอเดียวดีกว่าแล้วลงมือทำ"
           เขาแนะนำนักศึกษาว่าถ้าใครมีไอเดียที่ดี มีแผนที่มีเหตุผล และมีวิสัยทัศน์
           "อย่ายอมให้มืออาชีพหรือเครื่องแบบของเขาหยุดยั้งพวกคุณจากการบอกใครก็ตาม
           ว่าเขาควรจะหันสายยางไปทางไหน"
           ....จงเชื่อมั่นในตัวของเราเอง

กฎข้อสี่ ถ้าจะล้มเหลวก็ล้มเหลวอย่างยิ่งใหญ่ ไม่เช่นนั้นคุณจะไม่มีวันสร้างความแตกต่างได้เลย
           "ซักเกอร์" บอกว่าอุปสรรคที่สำคัญที่สุดก็คือความกลัวที่จะถูกคนฉีกหน้า กลัวว่าจะอับอายหรือถูกหัวเราะเยาะ
           เขาเล่าถึงวันที่เขาล้มเหลวจากหนังเรื่องหนึ่งและนั่งกินพายปรับทุกข์กับเพื่อนร่วมงานในร้านกาแฟ
           ถึงความอับอายที่ถูกนักวิจารณ์สับหนังเรื่องนี้เสียเละ
           "จอห์น ทราโวลต้า" เดินเข้ามาในร้าน
           "ซักเกอร์" ระบายความอัดอั้นตันใจให้ "ทราโวลต้า" ฟัง
           "ทราโวลต้า" ยิ้มแล้วบอกว่าสิ่งที่ทุกคนต้องจำไว้ก็คือไม่มีใครหมกมุ่นหรือสนใจในความล้มเหลวครั้งนี้เท่ากับพวกเขา
           "สำหรับคนอื่น คุณเป็นเพียงจุดเล็ก ๆ บนจอเรดาร์ ดังนั้น จงลืมเรื่องนี้ไปเสีย" ก่อนจะตบท้ายเรียกรอยยิ้ม
           "ว่าแต่คุณจะกินพายชิ้นนั้นให้หมดหรือเปล่า"
           ไม่มีใครสนใจเรื่องของเราเท่ากับตัวเรา
           ดังนั้น ทุกครั้งที่ "ซักเกอร์" ประสบความล้มเหลว
           สิ่งที่เขาทำก็คือเดินออกไปซื้อพายแอปเปิ้ลมากินแล้วก็ดำเนินชีวิตต่อไป

กฎข้อสุดท้าย จงรักคนอื่นให้เป็น เพราะถ้าเรารักใครเป็นมันจะทำให้เรามีความสุขมากกว่าสิ่งอื่น ๆ ที่ทำในชีวิต

"ซักเกอร์" ให้จินตนาการว่าถ้าโลกทั้งใบเหมือนกับแก้วใส่น้ำใบใหญ่
มีเกลืออยู่ในแก้วเล็กน้อย
น้ำในแก้วจึงมีรสเค็ม
วิธีการแก้รสเค็มในน้ำมันมีอยู่ 2 ทาง
ทางแรก คือ พยายามหยิบเม็ดเกลือออก หรือ ทางที่สอง เติมน้ำลงไปเพื่อให้ความเค็มเจือจางลง

"ซักเกอร์" บอกว่าเมื่อวันที่ทุกคนเริ่มออกเดินทาง จะเจอสิ่งที่ไม่ชอบมากมาย
ความพยายามที่จะกำจัดสิ่งที่เราไม่ชอบนั้นเป็นเรื่องยาก
หนทางที่ดีกว่าคือพยายามเติมความรักให้มากขึ้นเรื่อย ๆ
"ความรักเป็นสิ่งเดียวที่คุณให้ไปมากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งมีมันมากขึ้นเท่านั้น"

ผมนึกเปรียบเทียบกับ "ปัญหา" ในการทำงาน
"ปัญหา" ก็เหมือน "เม็ดเกลือ"
ไม่มีทางที่เราจะกำจัดปัญหาออกจากชีวิตเราได้หมด
การแก้รสเค็มในชีวิต ก็คือ ต้องพยายามเพิ่มความสุขและความสนุกในการทำงาน
เราไม่สามารถทำให้ "ปัญหา" หมดไปไม่ได้
แต่เราทำให้มันเจือจางลงได้
และสุดท้าย "ซักเกอร์" บอกว่า "ความสำเร็จ" ในชีวิตนั้น
"อย่าวัดตัวเองด้วยความสำเร็จของคุณ แต่จงวัดมันด้วยความสุขของผู้คนรอบตัวคุณ"
เพราะถ้าคุณทำให้คนรอบตัวคุณมีความสุข เมื่อนั้น คุณจะทำอะไรก็ได้
ไปไหนก็ได้
และล้มเหลวเรื่องอะไรก็ได้
แฮ่ม....แต่อย่าบ่อย